Dziś o osobie niewierzącej w Boga mówimy ateista. Jednak nasi przodkowie (a przynajmniej ich część) pewnie określiliby niewierzącego mianem ateusza. Słownik Doroszewskiego notuje obie formy. Słownik Szymczaka również, lecz ateusz oznaczony został w nim już kwalifikatorem daw.

Wariant ateusz dominował w XIX w., jednak już na początku XX w. jego częstość występowania zaczęła maleć. SJP Szym spóźnił się z kwalifikowaniem wyrazu jako dawny, bo już od lat 50. XX w. zdecydowanie przeważała forma ateista. „Krzyż” ateiści i ateusze ujrzeli już w latach 20.:

Ciekawostka: w XIX w. funkcjonowały pewne wahania w formie mianownika liczby mnogiej wyrazu ateista. Mieliśmy do czynienia z formą ateiści oraz, o wiele rzadziej, ateistowie:

oai:sbc.org.pl:7230

Tagi